دیدار سیلی غفار با بیجاشدگان جنگ

پس از تسلیم‌دهی صدها ولسوالی زیر نام «عقب‌نشینی تاکتیکی» در چند هفته گذشته به وحوش طالبی این لشکر خونخوار و عصر حجری آی.اس.آی که جویباری از خون و تباهی را به همراه داشت، اینک طی معامله ننگین غنی و امریکا با طالبان ددمنش در چند روز هفت ولایت سقوط و باشندگان بی‌پناه آن زیر مصایب جنگ و دهشت، هولناکترین روزها را سپری می‌کنند.

با تسلیم‌دهی شهرهای کندز و تالقان به طالبانی که هارتر از گذشته مقابل مردم عمل می‌کنند، هزاران خانواده‌ی هستی‌باخته به ولسوالی‌ها و کابل فرار کرده‌، وحشت‌زده در پی یک لقمه نان و سرپناه در پارک‌های کابل سرگردان‌ اند. دیدن وضعیت این بیجاشدگان هر هموطن شرافتمند ما را به خشم و انزجار در مقابل تروریست‌های طالبی و ارگ‌نشینان وامیدارد.

طالبان صدای پیکارجوی زنان افغان را خاموش نمی‌توانند

امریکا و متحدانش با نصب ضدزن‌ترین و جاهلترین گروه بنیادگرا در قدرت ظاهرا به اشغال نظامی خود پایان داده، خیانت بزرگتر در حق مردم و مخصوصا زنان زیر شلاق لشکر بیمار طالبی را در کارنامه جنایت‌بارشان ثبت کردند.

طالبان به محض به ‌قدرت رسیدن در اولین اقدام‌شان زنان را از عرصه کار و فعالیت در اجتماع ممنوع ساختند. این ویروس بنیادگرا زنان را یکبار دیگر مانند دوران حاکمیت قبلی‌شان زندانی و در چهاردیواری خانه محصور ساخته، آزادی‌های‌شان را سلب کردند. زنان شاغل که امروز خانه‌نشین‌اند، از مشکلات اقتصادی، فقر و تنگدستی و حالت بد روانی رنج میبرند.

وضعیت اسفبار کودکان در رژیم طالبان

در سرزمین طالب‌زده‌ی ما روز جهانی کودک در حالی فرا می‌رسد که میلیونها طفل در گرسنگی بسر می‌برند و طبق گزارش‌های اخیر، با فرارسیدن زمستان احتمال دارد بیش از سه میلیون کودک به سؤ تغذی شدید دچار شوند. کودکان که نخستین قربانیان جنگ و فقراند، همزمان با گسترش گرسنگی عمومی، بیشترین ضربه و آسیب را متحمل خواهند شد. در ۴۰ سال گذشته، اختطاف، اعتیاد، سوء استفاده جنسی، کارهای شاق، خشونت، تبعیض، ازدواج دختران زیرسن و هزاران ستم دیگر، زندگی میلیون‌ها کودک افغان را به تباهی کشاند. اینک لشکر جانیان طالبی با تحمیل شرایط پر از رنج و اختناق در جامعه، میلیون‌ها طفل بی‌گناه ما را به سؤتغذی و مرگ محکوم نمودند.

زنان افغانستان هرگز تسلیم رژیم طالبان نمی‌شوند

با سرکار آمدن دوباره‌ی طالبان حاصل رنج و زحمات ۲۰ ساله‌ی زنان افغانستان به یکباره باد هوا شد و سایه‌ی ارتجاع‌گرایی و بنیادگرایی بر مبارزات و تلاش آنها سیاهی انداخت. اولین اقدام طالبان در افغانستان محروم ساختن زنان از حق تحصیل و کار و مشارکت در زمینه‌ّهای اجتماعی بود. اگر چه زنان افغان دیگر همچون بیست سال قبل نبوده و به حقوق خویش آشنا بوده و ذهنیت‌ واپسگرای و تحمیلات آنها را نمی‌توانند بپذیرند. از همان ابتدا مبارزات و اعتراضات زنان در زمینه‌های متفاوت و به شیوه‌های مسالمت‌آمیز جهت احقاق حقوقشان برپا و خواستار حق‌شان شدند. تنها جواب طالبان در مقابل این اعتراضات سرکوب، لت و کوب و قتل زنان فعال و پیشرو می‌باشد.